Als fotograaf hoor ik die zin regelmatig. Wel, ik haat die zin. Echt. Als iemand jou op de foto wil is dat zeggen: “ik zie u graag”. Als iemand jou op de foto wil is dat zeggen: “ik wil jou als deel van deze herinnering”. Als iemand jou op de foto wil, zegt dat heel veel maar niet: “ik vind je zo vervelend dat ik je een oncomfortabel gevoel wil geven”.
Met tranen in zijn ogen vertelt hij wie er op de foto staat, de herinnering die hij eraan heeft. Maar zelf wil hij niet op de foto.
Als we dat ene familiegerecht eten, wordt plechtig de foto van overgrootmoeder erbij gehaald. Maar zelf wil hij niet op de foto.
Als fotograaf wil ik graag zeggen: Alstublieft, vlucht niet weg van de foto, laat mensen liefde tonen, toon die liefde ook aan jezelf, 1 shot per keer!
Als fotograaf maak ik graag een familiefoto van jullie. Er zijn echter altijd omstandigheden waarbij een fotograaf er niet bij kan zijn wanneer jullie op de foto willen. Globale pandemieën of gewoon op een verre reis zijn, om er een paar te noemen. Daarom hierbij 7 tips om zelf aan de slag te gaan voor jouw familieportret!
Zoek een mooi plekje
Een plekje in de natuur is vaak goed. Iedereen die op de foto zou moeten, heeft natuurlijk een plekje nodig. Probeer er voor te zorgen dat alle gezichten in gelijkaardig licht zitten. Vaak is schaduw het gemakkelijkste, dan heb je weinig onflatterende donkere vlekken. Natuurlijk is zon, zeker in de herfst met zijn prachtige goudgele laagstaande zon ook een mooi idee, maar zorg er dan voor dat je niet in elkaars schaduw zit. Het positioneren van iedereen, doe je voordat je de foto trekt. Bekijken tussendoor ook een keer of er niemand plots in een vervelende schaduw is gaan zitten.
Omgeving mag deel uit maken van de foto
Op een familiefoto is de familie natuurlijk het belangrijkste. Toch is de decor die onze wereld voor ons voorziet vaak zo mooi, dat het zonde is om die niet mee een rol te laten spelen.
Zorg dat je camera stabiel staat.
Gebruik een statief (dat hoefd niet duur te zijn) of een andere stabiele ondergrond. Soms heb je wat vreemde accessoires nodig zoals rugzakken en truien om je camera op de juiste hoogte te zetten. Een statief werkt echt veel beter, maar dat heb je nu eenmaal niet altijd bij op die prachtige herfstwandeling. Probeer er in ieder geval voor te zorgen dat naast stabiel, je camera ook recht staat. Hoe minder je achteraf moet draaien en recht trekken, hoe gemakkelijker natuurlijk.
Neem wat testfoto’s
Voordat je begint te stressen met zelfontspanners of afstandbediening, neem je wat foto’s om te zien of de compositie en belichting is wat je er van verwacht. Het voordeel aan digitale fotografie is dat je kan testen en evalueren tijdens het proces. Neem hier ook niet te veel tijd voor, want meestal zijn de modellen het snel beu en je wil natuurlijk nog een beetje vrolijke gezichten op de foto
Pas helemaal op het einde zag ik dat mijn oudste dochter haar hoofd in de schaduw had gestoken.
Voor de laatste foto was het moeilijk iedereen nog gemotiveerd te houden, maar alle hoofden moesten wel hetzelfde belicht worden.
Gebruik een app als afstandsbediening
Sommige camera’s hebben ingebouwde wifi en dan kan je met een app je smartphone als afstandsbediening gebruiken. Bij oudere of eenvoudigere camera’s zal dit niet lukken. Er bestaan wifi-adapters voor de camera’s die dit niet kunnen. Er zijn ook eenvoudige afstandsbedieningen te koop of de welgekende zelfontspanner. Bij dat laatste mag diegene met de snelste sprint van de camera naar de familiefoto spurten.
Natuurlijk is lief in de camera kijken fijn op een familiefoto, maar heel natuurlijk ziet het er niet uit. Door juist naar elkaar te kijken, wat te babbelen, creëer je een connectie tussen de mensen in de foto. Connectie tussen mensen is wat een familie maakt, probeer dat eens te laten zien!
Vergeet niet dat herfstdagen kort zijn.
Daglicht is natuurlijk belangrijk, ga op tijd naar buiten zodat je voordat de zon onder gaat, wat foto’s kan nemen. Combineer het misschien met een wandelingetje, wie weet kom je verschillende fijne plekjes tegen.
Er zijn bij doopsuikerwinkels en kaartjesontwerper tal van fijne voorbeelden voor doopsuiker verpakking te vinden. Keuze genoeg zou je denken. Toch is het ook wel fijn om een beetje verder te kijken dan het traditionele aanbod. Voor mij is duurzaamheid belangrijk dat las je hier al, ook bij het kiezen van de verpakkingen van suikerbonen of de alternatieven hiervoor.
Naai eens een zakje.
Een zelfgemaakt zakje om je doopsuiker in te verpakken dat nadien nog kan dienen om bijvoorbeeld kleingeld in te bewaren. Dat is toch meer waard dan een doosje dat nadien enkel weggegooid kan worden, niet? Er zijn op het internet tal van handleidingen te vinden om deze zakjes te maken. Ik koos destijds 2 bijpassende stofjes die ik ook in het ontwerp van het geboortekaartje verwerkte. Omdat we op voorhand niet wisten of ons kindje een jongentje of een meisje zou zijn, werd het naamlabeltje nadien afgeprint en met een splitpen aan de rits vastgemaakt.
Papieren verpakking van doopsuiker: goedkoop en recycleerbaar.
Bij onze jongste dochter dacht ik erg na over de duurzaamheid van de verpakking van de doopsuiker. Hoewel ik stoffen zakjes echt heel fijn vind, besefte ik ondertussen ook dat een groot deel van deze zakjes gewoon werden weggegooid. Een mens kan nu eenmaal maar een beperkt aantal stoffen zakjes een nuttig doel geven. Papier blijft een grondstof die relatief goed te recycleren is. Voorwaarde is dan wel dat er geen plastieken sticker op gepakt wordt. Gelukkig zijn ook daar oplossingen voor te bedenken. Je kan met een katoenen touwtje een labeltje aan de zakjes hangen bijvoorbeeld. Misschien ben je een kei in handletteren en schrijf je de naam van je kindje zelf graag op het zakje? Dat is immers ook een voordeel van papier: het is goed beschrijfbaar. Ik koos voor een zelfgemaakt stempeltje om de naam op de zakjes te stempelen. Met al 3 kinderen die naar school en de crèche gaan, had ik immers wel een hoop zakjes nodig toen de jongste geboren werd! Ondertussen kan je bij heel wat lokale drukkerijen ook relatief goedkoop een stempel uit rubber laten snijden (lang leven lasercut machines), helemaal in de stijl van je geboortekaartje. Ik blijf wel een zwak hebben voor het ambachtelijke van een handgesneden stempel.
Stempel een label
Een stempel snijden is eigenlijk niet zo moeilijk. Je zou hiervoor een gom kunnen gebruiken, maar ik koop hiervoor stempelrubber in de Banier. Daarnaast heb je een setje gutsen nodig, misschien heb je die nog wel ergens liggen vanuit de p.o. les, ooit moest je misschien wel een lino snijden. Eigenlijk is het dezelfde techniek, enkel is rubber nog iets gemakkelijker te snijden als linoleum. Vergeet niet dat een stempel in spiegelbeeld gesneden moet worden. Je kan slim zijn en het ontwerp gespiegeld printen, of een beetje minder en het handmatig spiegelen voor een raam (zo deed ik het). Op de kant die je tegen het rubber legt, kleur je met een (liefs redelijk vettig) potlood een laagje, zo kan je calqueren zonder carbonpapier. Zo transfereer je het ontwerpje op het rubber. Met de gutsen snij je alles weg wat niet gestempeld moet worden. In het hele proces worden best wel wat testdrukjes gemaakt om te zien of er al voldoende is weg gesneden. Voor een mooie print, lijm je het rubber op een houten blokje. Ik ben daar dus te lui voor.
Bokaaltjes hergebruiken
Duurzaam, zowel ecologisch als economisch is recycleren. Hierbij hoef je niet meteen in te boeten op je esthetische eisen. De meeste bokaaltjes kan je prima hergebruiken om je doopsuiker of een ander geboortecadeautje in te verpakken. De kleine glazen yoghurtpotjes kunnen prima dienst doen als een bloempotje of een kaarsje. Wanneer je liever een bokaaltje heb dat afsluitbaar is, zijn er een heleboel confituurpotjes of bokaaltjes voor ingemaakte groenten die hiervoor heel graag een nieuw leven beginnen. Let er op dat ze een metalen deksel hebben. Wanneer je het opnieuw met confituur wil vullen, vind ik het persoonlijk wel belangrijk dat ze een dekseltje hebben met zo een “induwbaar” plekje in het midden. Wanneer je de confituur juist inmaakt, is dat niet meer induwbaar en weet je dat het luchtdicht is. Je kan zulke bokaaltjes gemakkelijk verzamelen op lokale weggeefgroepen of door wat rond te vragen. Maak ze voor gebruik uiteraard grondig proper met bijvoorbeeld sodakristallen. De regels van de kunst van het steriliseren van bokalen zijn uitgebreid beschreven op het internet! Om het dekseltje van jouw gerecupereerd bokaaltje misschien niet past in de esthetiek die je voor ogen hebt, kan je er een mooi doekje over knopen. Helemaal klaar voor pinterest!
Magneetje uit een tak.
Een andere leuke manier om een naamkaartje aan de verpakking van je doopsuiker te bevestigen is een magneetje. Dit kan je laten maken bij je drukker, je kan met een buttonmachine aan de slag, tal van mogelijkheden. Ik heb ook hiervoor een recuperatie-ideetje gebruikt. Met een afkort zaag sneed ik schijfjes van takken uit de tuin. Met een pyrograaf kan je hier een naam of een figuurtje op branden. Zelf ben ik iets meer fan van de figuurtjes. De naam van een kindje dat niet deel uitmaakt van je gezin, blijft immers niet zo lang aan de koelkast hangen. Een figuurtje lijkt me dan ook iets dat wat langer mee gaat. Deze magneetjes hingen trouwens op een lollystokje met een rondelletje op gelijmd. Heel stevig was de constructie niet, misschien was een grotere rondel beter geweest?
Een stukje uit wat ik schreef net na mijn vierde bevalling. Na een heftige ongeplande zwangerschap met een CMV-besmetting. Over proberen koesteren maar vooral veel piekeren. Over rituelen en vasthouden aan een dekentje.
Een onverwachte zwangerschap met CMV
Ik denk dat het rond de 12-weken echo was dat ik dacht: ik wil een dekentje maken voor dit kindje. Dat we ons gezin eigenlijk compleet vonden en vier kinderen een krankzinnig idee probeerde ik te counteren. Ik wilde dat ons vierde dochtertje minstens even welkom was als de andere drie. Door de CMV-diagnose werd dit nog moeilijker. Een punctie houdt toch een risico op miskraam in, gaan we die nemen? Wat als we ook aan de verkeerde kant van de statistiek vallen over zwangerschappen met CMV, net zoals bij de betrouwbaarheid van spiralen? We hadden enkele weken piekertijd voordat de eventuele punctie –we mochten tot het moment zelf beslissen of we die zouden doen of niet- zou plaats vinden.
Voorbereiden op moeilijke beslissing
Uiteraard doe je wat niet mag: googlen over slechte en goede uitslagen, over risico’s van CMV tijdens de zwangerschap, over risico’s van puncties. We konden ons niet hechten aan dit kindje. Het bleef zo moeilijk en ik had zo graag nooit geweten dat die drie letters in mijn bloed te vinden waren. Ik ging er eigenlijk altijd van uit dat we de punctie niet zouden doen, dat we het risico niet wilden nemen.
Toch begon ik te haken, elke avond weer (en voor dat nog nooit gedaan te hebben ging dat verrassend vlot eigenlijk), het strookje geel werd langer en langer. Ik profiteerde van een wolpromotie om nog wat bollen bij te halen. Ik wilde het dekentje af voor die moeilijke afspraak in het ziekenhuis. Moest ons kindje dan toch door de punctie sterven, dan had ze tenminste al een dekentje, dat soort morbide gedachtes had ik dan, maar dat soort bizarre ritueel-achtige dingen gaven me houvast. Het was op tijd klaar, een mooi, mosterdgeel gehaakt wollen deken (geen synthetische stoffen op mijn baby, microplastics en al) lag klaar en wij vertrokken naar Gasthuisberg (op krukken, idiote ik had daags voordien mijn voet omgeslagen, timing van de bovenste plank).
Zwangerschapsfotografie
Als fotograaf help ik je graag koesteren. Op jouw gouden momenten maar zeker ook op de momenten waarbij je dat even niet ziet. Samen zorgen we ervoor dat mooie maar zeker ook moeilijke periodes gekoesterd worden. Zwangerschap, geboorte of al die mooie maar soms moeilijke momenten als gezin of familie.
Nog steeds wisten we niet wat we gingen doen. We kregen weer wat extra uitleg, ook van een genetica-experte, van de prof en de dokter die de punctie zou doen, de vroedvrouw van dienst, iemand die jarenlang in dezelfde atletiekclub gelopen had. Nooit hebben ze gezegd dat het stom zou zijn het niet te doen. Iik voelde dat de keuze echt bij ons lag hoewel we natuurlijk ook wel wisten dat prof. De Catte voorstander was van de procedure. Uiteindelijk hadden we zoveel vertrouwen in het team dat we toch besloten die punctie te doen. Pas dan werd al het materiaal klaar gelegd. Op zich stelde de hele procedure niet veel voor. Je zag ook dat ze veel ervaring hadden met dit soort ingrepen, maar zo een naald zo dicht bij ons babytje naar binnen zien gaan op de echo, het bleef maar gek.
Gelukkig was alles goed verlopen. Gelukkig kregen we na enkele dagen het verlossende nieuws dat er geen CMV was terug gevonden in het vruchtwater. Omdat die dekselse aviditeit nog steeds niet bepaald kon worden, dacht de professor zelfs dat er misschien helemaal geen CMV-infectie in het spel was maar iets anders dat er op gelijkt. Hij had dit nog maar een paar keer in zijn lange carrière gezien, dus het was heel uitzonderlijk. We konden gaan uitkijken naar ons kindje, een weekje later begon ik ook eindelijk de eerste schopjes te voelen.
De weken die volgden waren de fijnste van de zwangerschap, meer energie, minder zorgen en genieten van die kleine schopjes. Zelfs een nieuwe diabetesdiagnose nam ik er met een zeker plezier bij. Merel was heel vaak ziek, werd zelfs in het ziekenhuis opgenomen, telkens weer moesten we opvang regelen, zorgen maken, dus echt zorgeloos was het niet, maar de zwangerschap, dat ging even relatief zorgeloos en uitkijkend. Het dekentje lag klaar.
Geboortefotografie
Je bevalling maakt van jou voor het eerst of opnieuw mama. Life-changing! Ik leg deze bijzondere gebeurtenis graag vast, koesterfoto’s verzekerd.
Je toekomstige echtgenoot als fotograaf tijdens jullie huwelijk? Zelfs wanneer je in het huwelijksbootje stapt met een topfotograaf, vermoed ik dat je geen rasechte bridezilla moet zijn om bij dit plan in paniek te schieten. Nochtans is het dat wel wat we verwachten tijdens onze bevalling. Ik weet wel dat je ook geen getuigen uitnodigt en een zaal vol toeschouwers zoals tijdens je huwelijk. Beide gebeurtenissen zijn heel verschillend maar ook heel gelijkend. Het zijn mijlpalen in je leven, belangrijke datums die elk jaar opnieuw gevoerd worden, die je veranderen: van lief naar echtgenoot, van een man of een vrouw naar een papa of een mama.
Papa kan een camera gebruiken
Wanneer de partner foto’s wil nemen, is het wel zo handig dat die een klein beetje weet hoe een camera werkt. Op voorhand een keer zoeken waar alle knopjes staan is geen overbodige luxe. Zoek ook even uit hoe je met jouw camera bij weinig licht toch nog scherpe foto’s kan maken. Een hoge ISO-waarde, een groot diafragma maar toch een voldoende snelle sluitertijd zijn dan belangrijk. Vermijd zeker de flits, dit leidt de mama af van al het belangrijke werk waar zij mee bezig is.
E-book
Download nu het gratis e-book met 5 tips om supertoffe kinderfoto’s te nemen.
Ik heb het ook drie keer aan mijn echtgenoot gelaten, foto’s maken van de bevalling. Het is nooit echt goed gelukt. Hij was deel van mijn bevalling. Het fototoestel leek hem telkens een storend ding dat tussen hem en de geboorte van zijn kind zou staan. Er zijn wel telkens wat foto’s van de arbeid (van de periodes dat ik nog helder genoeg was om te commanderen dat hij foto’s moest maken) en van even na de geboorte. Als zijn tranen wat weggeslikt waren en ik weer helder genoeg was om te commanderen, werden er weer foto’s gemaakt. Bij geboorte twee en drie, liet ik ook de tweede vroedvrouw wat foto’s maken, maar mijn camera was vaak toch niet automatisch genoeg ingesteld om mooie scherpe foto’s te maken. Vroedvrouwen zijn helden, absoluut, maar meestal geen fotografen.
Een geboortefotograaf
Bij een huwelijk boek je meestal iemand om dit bijzondere moment in beeld te brengen, waarom dan niet bij de geboorte. Natuurlijk is dit een heel intiem moment, maar een geboortefotograaf heeft hier eindeloos respect voor. Samen met jou wil de fotograaf het verhaal van het moment dat van jou mama, papa, ouder maakt koesteren en vast leggen. Niets te poseren of instructies geven, op de achtergrond aanwezig zijn en registreren. Zo kan papa mee deel uitmaken van het verhaal en moet hij het niet vastleggen.
Interesse?
Meer info over geboortefotografie vind je hier. Aarzel niet om me te contacteren als iets niet duidelijk is!
Het is een traditie in België, doopsuiker geven aan het kraambezoek. Vaak worden er kosten nog moeite gespaard. Traditioneel worden er suikerbonen gegeven, vaak in een mooie verpakking, soms bijpassend bij het geboortekaartje. Wil je hierbij niet te veel impact maken op de aarde, kan je kiezen voor duurzame alternatieven. Lust je graag suikerbonen: go for it, maar deze zijn meestal niet fair-trade of vegetarisch (er zit vaak gelatine is). Als dat voor jou belangrijk is, kan je naar een alternatief snoepje kijken. In de bio-winkel of verpakkingsvrije winkel (zoals Content in Leuven) vind je zeker lekkere chocoladesnoepjes. De gevriesdroogde frambozen met chocolade errond: stevige aanrader!
Snoeperijtjes
Je kan ook andere snoeperijen voorzien: confituur (zelfgemaakte misschien?), koekjes, snoepgoed: super veel mogelijkheiden. Wij kozen voor de kindjes ook voor pofmaïs om zelf thuis popcorn te maken: orgineel en wat gezonder. Wij verzamelden net iets te veel snoepzakjes die niet werden opgegeten eigenlijk, vandaar een alternatief.
Voor de verpakking van je doopsuiker zijn er ook mogelijkheden met meer of minder impact. Sommigen kiezen voor zelf zakjes te naaien, lekker herbruikbaar (maar eerlijk is eerlijk, die kleine zakjes hebben toch niet zo een groot herbruikbaar potentieel). Met de stofjes kan je er een kleurrijk geheel van maken. Papier blijft een goed te recycleren materiaal indien je er geen sticker op kleeft, de naam van je kindje kan je er eventueel met een stempeltje op drukken of aan een labeltje hangen.
Leuk is het om her en der verpakkingen verzamelen zoals glazen yoghurtpotjes of bokaaltjes voor de zelfgemaakte confituur. Het is wel zo netjes om die dan goed te steriliseren voor je ze opnieuw vult. Ik vond een groot deel op de lokale weggeefgroep. Ik probeerde ook wat minder te investeren in verpakking zodat er meer inhoud in kon: liever een een gratis bokaaltje waar meer confituur in kon dan heel mooi gestylde mini-potjes, maar dat is een keuze natuurlijk.
Gezonder geschenkje
Als alternatief voor doopsuiker kan je ook een duurzaam geschenkje geven zoals een plantje, bloembollen (voor herfstbaby’s), zaadjes voor zonnebloemen of iets wat mensen kunnen gebruiken. Ik gaf zelf ooit magneetjes. Enkel het tekeningetje van het geboortekaartje erop, want ik dacht dat mensen misschien liever geen namen van andere kindjes op hun koelkast hingen. Ondertussen denk ik dat dat soort kleinigheidjes misschien wel tot een berg zooi in mensen hun huis kunnen leiden. Ze waren wel heel mooi hoor: schijfjes tak waarin ik met een pyrograaf tekende.
Je kan er natuurlijk ook voor kiezen om niets te geven en in de plaats een donatie aan een goed doel te doen, geen extra rommeltjes in huis en ergens anders iemand blij!
Duurzame wensenlijst
Spoiler alert: een baby heeft echt niet veel nodig om gelukkig te zijn. Veel babywinkels doen je met veel succes geloven dat dat niet zo is, maar eerlijk waar, met vier kinderen kan ik uit ervaring spreken, het is zeer beperkt:
Een slaapplekje (maar dat kan ook in jouw bed zijn als je op de veiligheid let)
Een paar outfitjes. Je kan dus niet weten of je een kleine of grote, snel-groeiende of traaggroeiende baby hebt en of de zomer een langgerekte hittegolf wordt of niet.
Een draagdoek. Eerlijk waar: beide jongste kinderen hebben amper in de koets gelegen.
Een berg tetradoeken en luiers.
Er zijn nog wel heel wat leuke extraatjes, maar dat hang van je situatie en voorkeuren af. Veel kan je tweedehands vinden voor een prikkie, ecologisch en economisch! Wil je graag wat hulp en advies èn heb je graag een geboortelijstje, gaan dan eens piepen bij de madammen van Mic Mac Minuscule: super tof!
Er zijn ook tal van leuke babywinkeltjes die duurzame spullen verkopen, vaak met persoonlijk advies. Zoek een kleiner lijstje vol met dingen die “joy sparken” uit in plaats van voor overdaad te gaan.
Zet ge graag een cadeautip op je kaartje, kan je ook altijd (misschien naast je geboortelijstje) de tip om kraamkost mee te brengen erop zetten: dat is op elk moment na de bevalling (ok, ook ervoor eigenlijk) een top-cadeau!
Fotoshoot als cadeautje
Jouw familie en vrienden die de nieuwste aanwinst komen bewonderen, geven maar al te graag een cadeautje. Een geboortelijst vullen enkel en alleen zodat iedereen iets kan geven, is niet de meest duurzame oplossing. Omdat een fotosessie toch best een prijzige aangelegenheid is, kan een bijdrage hiervoor wel eens een heel tof cadeautje zijn. Wij kregen het ooit cadeau, en dat was een van de beste dingen die we kregen voor ons gezin (naast kraamkost!).
Waaaah, ik knipper met mijn ogen en mijn kleintje is weer verandert!
Herken je dat: een pasgeboren baby verandert elke dag! Dat wazige postpartum brein met een cocktail van hormonen kan dat niet verdragen. Allez, dat was voor mij toch zo. Foto’s zijn dan ook mijn manier om bijna krampachtig dat verse van mijn kinderen te bewaren, voordat ik het vergeten ben. Ik wil je daar als fotograaf echt heel graag bij helpen, maar ook als je zelf aan de slag wil, help ik je graag op weg!
Soms zijn de nachten lang, maar fotografeer die baby toch maar overdag
De nachten kunnen eenzaam en slapeloos zijn met zo een mini bij jou. Die momenten kunnen ook het koesteren waard zijn. Voor foto’s wacht toch beter er daglicht naar binnen schijnt. Natuurlijk daglicht is de gemakkelijkste en goedkoopste lichtbron. Een flits is voor een baby helemaal een no go, maar laat ook geknutsel met lampen of spots maar achterwege.
Mooi zacht licht komt niet van de rechtstreekse zon. Een raam waar de zon hard door schijnt is dan misschien wel ideaal voor dat gele kleurtje van je baby te laten verdwijnen, foto’s zijn daar een pak moeilijker omdat er dan harde schaduwen en grote contrasten ontstaan. Een bewolkte dag is eigenlijk veel beter maar ook een raam op het noorden of oosten waar de zon niet rechtstreeks door schijnt, is een oplossing. Grote ramen op het noorden zijn trouwens de ideale daglichtbronnen voor kunstenaarsateliers of daglichtstudio’s, maar een verbouwing moet je voor die newbornfoto’s natuurlijk niet overwegen!
Wil je nog meer tips om je kinderen te fotograferen? Ik maakte een leuk e-book!
Gezinsuitbreiding mag dan een feestje zijn, natuurlijk weet ik wel dat je er geen discolichten bij gaat halen maar lichtbronnen hebben wel een kleur. De ondertussen verboden gloeilamp had een mooie warme gloed, de eerste led-lampen waren vreselijk blauw en tl- licht, ja, echt gelukkig word je niet van die kleur. Hoewel je met wat nabewerking of juiste instagramfilter heel wat kan recht trekken van een lelijke lamp, kan je er beter al even op letten als je je foto wil trekken. Daglicht blijft het mooiste als belichting, ook voor de kleur. Belangrijk is om er dan even op te letten dat andere lichtbronnen niet branden. Een mix van verschillende lampen maakt het soms heel moeilijk om de algemene kleur goed te krijgen.
Baby’tjes liggen al eens in een wieg met gordijntjes of onder een parasol om hun huid (heel terecht uiteraard) te beschermen. Het licht word dan door die stof gefilterd maar ook verkleurd! Wanneer je onder een groene parasol foto’s neemt van je baby zal die er waarschijnlijk niet zo blozend en gezond uitzien als ie in werkelijkheid is. Natuurlijk kan je je foto ook zwart-wit maken, dan heb je geen problemen meer met rare kleuren. Als je er op kan letten, kan je ook een herinnering in kleur bewaren zonder een groene of rode zweem erover!
Als mama wil ik graag op pauze drukken, bewust de momenten met jonge kinderen koesteren, ze zijn zo snel voorbij. Het zijn natuurlijk ook wel drukke jaren, en ze groeien snel. Ik denk dat dat ook een belangrijke reden is geweest voor mij om die camera te begrijpen en vooral regelmatig vast te nemen. Ik deel met veel plezier enkele tips om je kinderfoto’s net dat tikje beter te maken. Vandaag tip 1: neem een foto op kinderhoogte!
Wanneer je niet vanuit je grote mensenperspectief maar vanuit een kinderperspectief een foto neemt, zal je merken dat je kinderen vanzelf een pak beter op de foto staan, je toestel op hun ooghoogte. Het contact dat je hebt is meteen veel vriendelijker en directer. Ja, gewoon blijven staan is gemakkelijker, dat weet ik, maar je moet er soms wat voorover hebben zeker? Als je dan nog op de juiste manier hun aandacht trekt zonder ze in een pose te dwingen, zullen hun kinderogen vanuit je fotoarchief je blijven aankijken, op gelijke hoogte en je kinderen zoals ze zijn.
Ontvang nu een gratis e-book met tips over kinderfotografie!
Mensen die mij al bezig zagen, zien dat ik vaak op mijn knieën ga zitten, of tenminste mij buk zodat ik niet top down foto’s maak. Ja, soms moet je gaan liggen, maar Roosje had jullie nooit zo indringend aangekeken als ik gewoon was blijven recht staan. Ik gebruik als fotograaf meer mijn eigen bewegingen en houdingen dan duur materiaal. Op je buik gaan liggen kost je uiteindelijk maximaal wat extra was.
Het belangrijkste natuurlijk bij fotografieregels is dat ze af en toe doorbroken moeten worden, op het juiste moment kan het fantastisch zijn dat je in vogelperspectief een foto maakt! Overdrijf dan zeker ook eens, dat maakt je fotocollectie enkel maar boeiender!
Eerst waren er modellen, dan het juiste licht en dan de klik…
Na de klik gebeurt er nog heel wat extra magie: het ontwikkelen van de foto. In een tijd voor de mijne dook men hiervoor in een donkere kamer. Met chemische producten, belichting en de juiste keuze van film en papier werd de wondere wereld van de fotografie gecreëerd, vandaag duiken we in een digitale donkere kamer, Lightroom, en zoeken daar de manier om de beelden die we maakten nog meer te laten spreken. En dan stiekem een beetje kicken op de voor en na :).
